Amanda kijkt je aan en zegt; “Het maakt me niet uit wat je allemaal verzint. Ik ken al jullie smoesjes nu wel. Jullie doen net alsof jullie om me geven en me gaan helpen. Maar in de praktijk word ik gekalmeerd met medicatie, op een gesloten afdeling gezet en als ik “rustig genoeg ben” weer op straat gezet. Dus hou die mooie praatjes maar voor je, ik hou mijn mond verder.”